Przedszkole Publiczne Jelonek w Papowie Toruńskim

Rozwijamy zmysły

Zabawy  normalizujące poczucie równowagi i orientację, jak ułożone są części naszego ciała bez patrzenia na nie.

1. Toczenie się po dywanie/materacu w różnym kierunku.
2. Huśtanie w kocu.
3. Masaż ciała.
4. W leżeniu na brzuchu, masaż rąk, nóg i pleców przedmiotami o różnej fakturze.
5. Zabawy w przepychanie i siłowanie, przeciąganie liny.
6. Skoki obunóż do przodu, do tyłu i na boki.
7. Przeskakiwanie z nogi na nogę.
8. Odbijanie piłki plażowej lub balonika różnym częściami ciała ( kolano, stopa, głowa, pięść, itp.)
9. Chodzenie po rozłożonej na podłodze linie, torze wyznaczonym przez taśmę, torach przeszkód.
10. Chodzenie na stopach dorosłej osoby.
11. Wychylanie do przodu i tyłu dziecka siedzącego okrakiem na piłce.
12. Obracanie się wokół własnej osi.

Zabawy rozwijające słuch.

1. Stukanie łyżeczką w szklanki wypełnione wodą w różnym stopniu.
2. Lokalizowanie ukrytych dźwięków, np. schowanego budzika, pozytywki, itp.
3. Rozpoznawanie głosów domowników z zamkniętymi oczami.
4. Zagadki dźwiękowe: rozpoznawanie odgłosów natury, uderzanie drewnianą łyżką w różne przedmioty, rozpoznawanie odgłosów otoczenia.
5. Masaż głowy i okolic uszu z delikatnym opukiwaniem.

Zabawy stymulujące zmysł węchu.

1. Rozpoznawanie preferencji zapachowych dziecka, ustawianie pojemników z zapachami od najbardziej do najmniej przyjemnego.
2. Rozpoznawanie zapachów z zamkniętymi oczami.
3. Zapoznawanie z zapachami przypraw kuchennych, a następnie rozróżnianie ich.
4. Rozróżnianie bez udziału wzroku zapachów różnego pochodzenia (kuchnia, łazienka, olejki kwiatowe, drzewne, itp.)
5. Zagadki węchowe- wyszukiwanie wyznaczonego zapachu wśród nasączonych olejkami płatków kosmetycznych lub skrawkach materiałów.

Zabawy rozwijające dotyk

1. Chodzenie powierzchniach o różnej fakturze (folia bąbelkowa, folia malarska, szary papier, sztuczna trawa, futerko, itp.)
2. Dotykanie powierzchni o różnej fakturze różnym częściami ciała (dłonią, opuszkami palców, stopą, palcami stóp, itp.)
3. Rozróżnianie i grupowanie przedmiotów o takiej samej fakturze, nazywanie cech powierzchni: twarda, miękka, chropowata, gładka. Łączenie w pary przedmiotów o przeciwstawnych fakturach.
4. Zabawa dotykowa (ugniatanie, lepienie, rozciąganie, darcie, oklejanie) z wykorzystaniem materiału plastycznego.
5. Darcie papieru i gazet pod kontrolą wzroku.
6. Ugniatanie gazet, folii aluminiowej i bąbelkowej.
7.  Zabawa z materiałem spożywczym: dziecko wkłada ręce do dżemu, kisielu, soli, grochu, mąki, śmietany, itp. Cieszy się się doznaniami dotykowym, smakowymi i zapachowymi.

ZABAWY Z WIERSZYKAMI ROZWIJAJĄCYMI FUNKCJONOWANIE  ZMYSŁÓW
(autor: Małgorzata Barańska „Sensoryczny piękny świat”)

Naleśnik z Zosią
Do zabawy potrzebny jest koc. W wierszyku wypowiadamy imię swojego dziecka.

Zawijamy, zawijamy,
Zawijamy, zawijamy,
Zawijamy, zawijamy
i…naleśnik z Zosią mamy.

Odwijamy, odwijamy,
Odwijamy, odwijamy,
Odwijamy, odwijamy
i…znów Zosię tutaj mamy.

Dziecko leży na brzegu koca rozłożonego na podłodze.
1.-3. Dorosły mówi wierszyk i owija dziecko kocem, jakby rolował naleśnik.
4.Dziecko leży w kocu.
5.-7. Dorosły powoli odwija dziecko, turlając je w przeciwnym kierunku niż podczas zwijania.
8. Dziecko leży na kocu. Dorosły okazuje radość, że znowu je widzi.

Kanapka z dżemem
Do zabawy potrzebne są dwa ciężkie, grube koce lub kołdry.
 
Najpierw kładę kromkę chleba,
na niej łyżką kładę dżem.
Znowu kładę kromkę chleba.
Zaraz tę kanapkę zjem!

Dziecko leży na podłodze. Obok są przygotowane dwa koce, złożone tak, aby były takiej samej wielkości jak dziecko.
1. Dorosły kładzie jeden koc.
2. Umieszcza na kocu dziecko. Może je położyć albo wturlać. Dziecko leży na brzuchu lub plecach.
3. Dorosły kładzie na dziecku drugi koc.
4. Przez koc uciska dłońmi ciało dziecka.

Płynie statek po głębinie
Do zabawy potrzebny jest duży mocny karton.

Płynie statek po głębinie,
po głębinie, po głębinie,
ale portu nie ominie,
nie ominie, nie ominie!

Kto na statek w porcie czeka
i już kiwa nam z daleka?

Karton-statek stoi na podłodze. Dziecko siada w nim.
1.-4. Dorosły popycha karton do przodu i jednocześnie kołysze nim na boki. W pewnej odległości od bawiących się ktoś (lub maskotka) czeka na dziecko.
5.-6. Dorosły kieruje statek „do portu”, dziecko wysiada i wita się z osobą (maskotką), która na nie czekała.

Hop i stop!
Do zabawy nie są potrzebne żadne przedmioty. Dziecku towarzyszy osoba dorosła (mogą być dwie).

Idę, idę, idę…Stop!
Stoję, stoję, stoję…Hop!
Idę, idę, idę…Stop!
Stoję, stoję, stoję…Hop!

Biegnę, biegnę, biegnę…Stop!
Stoję, stoję, stoję…Hop!
Biegnę, biegnę, biegnę…Stop!
Stoję, stoję, stoję…Hop!

1. i 3. Uczestnicy zabawy idą przed siebie trzymając się za ręce, potem gwałtownie się zatrzymują.
2. i 4. Stoją, a potem raz podskakują.
5.i 7. Biegną, gwałtownie się zatrzymują.
6.i 8. Stoją, a potem raz podskakują.

Łap rybkę!

Do zabawy potrzebne jest duże naczynie z chłodną wodą oraz kostki lodu. W wierszyku należy wypowiadać imię swojego dziecka.

Małą Zosia chlapie wodą,
chlapu-chlapu, chlap!
W wodzie rybka sobie pływa.
Zosiu, łap ją, łap!

Jak ta ryba pływa szybko!
Daj się złapać rybko!
Zosiu, łap ją, łap!

Dziecko i dorosły siedzą obok naczynia z wodą i kostkami lodu.
Dorosły zachęca dziecko do łapania rybek lu robią to wspólnie. Słowa wierszyka mówi najpierw spokojnie, a potem trochę szybciej, aby napięcie rosło.

 
Dokąd lecą bańki?

To są bańki, piękne bańki,
Lekkie, leciuteńkie.
Popatrz, dokąd lecą bańki
wielkie i maleńkie.

Dorosły mówi wierszyk, puszczają bańki i zachęcając dziecko do ich uważnego śledzenia, wskazywania palcem, przyglądania się, dokąd lecą, gdzie się zatrzymują i kiedy pękają.
Następnie wręcza dziecku jego przyrząd do robienia baniek. Mówi wierszyk jeszcze raz, ale tym razem puszcza bańki razem z dzieckiem.

• autor: Joanna Kulis