Rola rodzica: Jak wspierać dziecko w mówieniu o emocjach w domu?
Metryka
- Autor Justyna Wojnowska-Wachowiak
Rola rodzica: Jak wspierać dziecko w mówieniu o emocjach w domu?
Rozmawiaj spokojnie o emocjach
„Widzę, że jesteś zdenerwowany. Możesz mi powiedzieć dlaczego?”
„Mam wrażenie, że jesteś zdenerwowany — dobrze to czuję?”
„Każdy czasem się złości, ale nie wolno bić. Możesz powiedzieć stop albo nie podoba mi się to.”
Chyba cię to zdenerwowało. Opowiesz mi dlaczego?”
Odzwierciedlenie emocji(rodzic opisuje to, co widzi)
Widzę, że zacisnąłeś pięści. Chyba trudno ci się uspokoić.”
„Twoje oczy są mokre — chyba jest ci przykro.”
„Pochyliłeś głowę, jakbyś był zmęczony.”
„Widzę, że szybko oddychasz — chyba jesteś bardzo zdenerwowany.”
To pomaga dziecku lepiej rozpoznawać sygnały ciała.
Uczenie mówienia o potrzebach
„Powiedz mi, czego teraz potrzebujesz — przytulenia, chwili spokoju, pomocy?”
„Czy potrzebujesz odpocząć?”
„Możesz powiedzieć: Chcę pobyć sam przez chwilę.”
„Możesz powiedzieć: Proszę, pomóż mi.”
Pomaga to dziecku przejść z reakcji impulsywnej na komunikat słowny.
Uspokajanie poprzez obecność
„Jestem obok ciebie. Możesz się przytulić.”
„Jestem tu i cię słucham.”
„Zostańmy chwilę razem, aż poczujesz się lepiej.”
„Możesz się oprzeć o mnie, jak chcesz.”
Czterolatki bardzo potrzebują regulacji poprzez dorosłego.
Normalizowanie emocji
„Każdemu zdarza się złościć. To normalne.”
„Można być smutnym. Wszystkie emocje są w porządku.”
„Masz prawo być rozgniewany, ale ważne jest, co zrobimy potem.”
„Złość jest okej, bicie nie jest okej.”
To daje dziecku poczucie, że emocje nie są zagrożeniem.
Chwalenie prawidłowego wyrażenia emocji
„Świetnie, że powiedziałeś nie chcę tego zamiast popychać.”
„Podobało mi się, jak poprosiłeś o pomoc.”
„Super, że nazwałeś swoje uczucia.”
„Widzę, że próbujesz się uspokoić — to bardzo odważne.”
To wzmacnia dobre nawyki.
Pokazywanie bezpiecznych sposobów wyrażania złości
„Możesz tupnąć nogą zamiast bić.”
„Możesz powiedzieć: Jestem zły!”
„Możesz ścisnąć poduszkę, jeśli czujesz, że zaraz wybuchniesz.”
„Chodź, weźmiemy trzy głębokie oddechy.”
Dziecko potrzebuje alternatywy, nie samego zakazu.
Uczenie sygnałów do rówieśników
„Możesz powiedzieć koledze: STOP, Nie podoba mi się to.”,
„Powiedz: Przestań, nie chcę tego.”
„Spróbuj powiedzieć: Teraz moja kolej.”
„Możesz zaproponować: Pobawmy się razem inaczej.”
To bardzo praktyczne zwroty przedszkolne.
Wspólne szukanie rozwiązania
„Co możemy teraz zrobić, żeby ci pomóc?”
„Jaki masz pomysł, żeby to naprawić?”
„Spróbujmy znaleźć lepsze rozwiązanie.”
„Chcesz sam spróbować porozmawiać, czy potrzebujesz mojej pomocy?”
Dziecko uczy się, że emocje to nie koniec świata — można podjąć działanie.
Co utrudnia ?
Dlaczego to bardzo utrudnia?
Zachęca do zachowania agresywnego, a nie stanowczego.
Uczy rozwiązywania konfliktów przemocą.
Zwiększa ilość konfliktów w grupie.
Dziecko nie umie odróżnić „obrony” od „ataku”.
Podważa działania wychowawcze nauczycieli.
Lepiej:
„Jeśli ktoś cię uderzy, powiedz: Nie rób tak! i zawołaj dorosłego.”
